| Alexis Kivi (1834-1872), aanvankelijk priesterstudent, bekwaamt zich in de letteren aan de universiteit van Helsinki en begint met het schrijven van toneelstukken in het Fins, o.a. Kullervo, naar een verhaal uit de Kalevala. Voor een komedie krijgt hij zelfs een staatsprijs. Maar zijn Zeven broers, de allereerste echte Finse roman, waaraan hij 10 jaar werkte, werd met veel kritiek ontvangen. Een combinatie van frustratie, drank en schizofrenie voerde hem naar het gekkenhuis, waar hij, nog maar 38 jaar oud, overleed. | Inmiddels wordt Kivi in Finland beschouwd als de 'schrijver des vaderlands' en op zijn verjaardag 10 oktober wordt de vlag uitgestoken. De componist Rautavaara schreef in 1996 een opera over hem en zijn leven werd verfilmd in 2002. Kivi's illustere tijdgenoot Sibelius, evenals hij een overtuigd Fins nationalist, eerde hem door zijn gedichten op muziek te zetten. Südameni laulu is er een van. | |
| Sydämeni laulu, Opus 18.6 (1898) | Lied van mijn hart, tekst Alexis Kivi |
Tuonen lehto, öinen lehto! Siell’ on hieno hietakehto Sinnepä lapseni saatan. Siell’ on lapsen lysti olla Tuonen herran vainiolla Kaitsea Tuonelan karjaa. Siell’ on lapsen lysti olla Illan tullen tuuditella Helmassa Tuonelan immen. Onpa kullan lysti olla Kultakehdoss’ kellahdella Kuullella kehrääjälintuu. Tuonen viita, rauhan viita! Kaukana on vaino, riita Kaukana kavala maailma. |
Nachtelijk bos van Tuoni, bos van de Dood! Je zand is een gouden wieg Waar ik mijn kind in zal leggen. Mijn kind zal plezier en vreugde beleven Op de velden van de Prins der Doden Aan het weiden van het vee. Mijn kind zal plezier en vreugde beleven Bij het avondrood, in slaap gewiegd Door de dochter van de Dood. Mijn schat zal plezier en vreugde beleven In zijn schommelende wieg, Luisterend naar de nachtzwaluw. Vredig bos van Tuoni, bos van de Dood! Ver van oorlogen en onmin, Ver van de boze, wrede wereld. |
| vertaling: Rotterdams Kamerkoor Tiramisu | |